Innovaties in caravanland zijn er, maar worden door ons pas ècht geaccepteerd mits ze binnen vastomlijnde kaders vallen: het basisconcept moet onaangetast blijven. Dus een anti slingerkoppeling: prima. Electronische anti-slinger/anti-help-mijn-oplooprem-begint-te-werken-bij-afdelingen: ook prima. En geld is aantoonbaar geen probleem. Het ligt vooral aan ons, de consument: radicale oplossingen zijn niet vanzelfsprekend een commercieel succes, wij - de afnemer - blijven blijkbaar liever bij het oude, vertrouwde. Fabrikanten bijvoorbeeld een volledig kunststof concept op de markt hebben gebracht zijn een stille dood gestorven (ik noem: Lander, Biod). Ok, wie weet vonden wij die caravans niet mooi. Ik verwijs naar de discussies over elektrische auto's: we belichten terecht de beperkingen, maar zijn blind voor de voordelen.
De vraag is: hebben wij als consument kansrijke ideeën die de volgende fundamentele problemen oplossen, maar ook acceptabel voor ons zijn?
We zien immers lijdzaam toe dat er geen oplossingen komen voor herkenbare problemen. Ik noem:
- 1. Vocht- en rotgevoeligheid van de constructie;
- 2. Kwetsbaar chassis;
- 3. Veringssystemen die eens in de 6..10 jaar gereviseerd moeten worden (asrubbers)
- 4. Grote massa danwel: Grote caravans zijn niet geschikt om getrokken te worden door kleine auto's
- 5. Hoge luchtweerstand.
Punt 5: Met de komst van de elektrische auto is luchtweerstand een probleem: het halveert de actieradius. Door slimme hefdaken of betere vormgeving van de voor en achterkant zou je de luchtweerstand kunnen halveren: In plaats van 200 kilometer wordt de actieradius dan 300 km - dat scheelt.
Kunnen wij onszelf verassen met goede ideeen, of blijven we steken in "Jaaaaaah....maaaaaaarrrr..." gedrag?