Buurman, wat doet u nu ?!?
Geplaatst: vr 26 mei 2017 08:50
Gisteren lekker in de tuin zitten babbelen met onze "ook caravannende" vrienden. Uiteraard kwamen er heel wat verhalen naar boven. Mijn vrouw vertelde uiteindelijk een verhaal wat ik al uit mijn geheugen had gewist. 
Afijn, het speelde zich zo'n vier jaar geleden af in het zonnige Duitsland. We stonden helemaal aan de rand van de camping die helemaal boven op een berg was. (voor de kenners onder ons, De Warsberg) Op het oude gedeelte heb je plaatsen aan de rand die grenzen aan het dal, graan en druivenvelden. Het uitzicht is werkelijk zo adembenemend dat je automatisch je caravan met zijn rug tegen het pad aanzet zodat je voortent richting het dal staat. De eerste week dat we er stonden waren we helemaal alleen. Blijkbaar was het een week voor het hoogseizoen en dus nog niet druk.
Dat alleen staan was geen straf. Je had voor de tent alle privacy, en zo'n rust hadden we nog nooit mee gemaakt. We waren na een warme dag vroeg onder de wol gekropen omdat we erg moe waren. De kinderen in een tent naast de caravan en wij in de caravan. Mijn vrouw is echter altijd heel vroeg weer wakker en zat ook nu weer om 6 uur met een bakkie koffie onder de luifel te genieten van het uitzicht.
Ik bleef nog even liggen tot half zeven en hield het ook niet langer vol. Ik besloot ook maar op te staan en meteen maar te gaan douchen, dan hadden we dat maar gehad. Ik stond poedeltje naakt in de voortent met mijn badjas in mijn hand om aan te trekken toen ik ineens zin kreeg om een geintje met mijn vrouw uit te halen die nog steeds onder de luifel zat. Ze wist niet dat ik al op was en kon me ook niet zien omdat de gordijnen van de voortent nog dicht waren. De kinderen lagen nog te slapen en aangezien we toch helemaal alleen in de die hoek stonden trok ik de stoute schoenen aan.
Ik sloop naar de deur van de voortent, en nog steeds poedelnaakt rende ik het veldje op richting dal. En met mijn armen omhoog riep ik "goedemorgen Duitsland" en draaide (voor zover ik dat kan) een pirouetje !
En toen hoorde ik ineens kranten geritsel, ik keek mijn vrouw aan die met haar hand voor haar mond zat. Ik keek voorzichtig naar links en keek recht in de ogen van een wat ouder echtpaar die voor hun caravan zaten, hij met een krant en zij met een puzzelboekje. De "buurman" zei met een onvervalst Fries accent "ook goedemorgen" en de buurvrouw zat met open mond en rode konen te kijken alsof ze water zag branden.
Ik ben daarna net zo snel weer naar binnen gespurt om wat aan te doen. En ben toch maar mijn excuses aan gaan bieden. De buurman vertelde dat ze op doorreis naar Oostenrijk waren en door autopech heel laat aan waren gekomen op de camping. Ik heb nog maar even duidelijk gemaakt dat ik echt niet elke morgen zo'n dansje maak en niet had verwacht dat zij daar stonden.Hierop antwoordde de buurvrouw met een knipoog dat het uitzicht geen straf was geweest. Nou, dan zak je ook even door de grond.
Na twee dagen vertrokken ze weer en stonden we weer een paar dagen alleen. Maar ik heb mezelf iedere morgen netjes aangekleed voor ik de tent uit kwam.
Afijn, het speelde zich zo'n vier jaar geleden af in het zonnige Duitsland. We stonden helemaal aan de rand van de camping die helemaal boven op een berg was. (voor de kenners onder ons, De Warsberg) Op het oude gedeelte heb je plaatsen aan de rand die grenzen aan het dal, graan en druivenvelden. Het uitzicht is werkelijk zo adembenemend dat je automatisch je caravan met zijn rug tegen het pad aanzet zodat je voortent richting het dal staat. De eerste week dat we er stonden waren we helemaal alleen. Blijkbaar was het een week voor het hoogseizoen en dus nog niet druk.
Dat alleen staan was geen straf. Je had voor de tent alle privacy, en zo'n rust hadden we nog nooit mee gemaakt. We waren na een warme dag vroeg onder de wol gekropen omdat we erg moe waren. De kinderen in een tent naast de caravan en wij in de caravan. Mijn vrouw is echter altijd heel vroeg weer wakker en zat ook nu weer om 6 uur met een bakkie koffie onder de luifel te genieten van het uitzicht.
Ik bleef nog even liggen tot half zeven en hield het ook niet langer vol. Ik besloot ook maar op te staan en meteen maar te gaan douchen, dan hadden we dat maar gehad. Ik stond poedeltje naakt in de voortent met mijn badjas in mijn hand om aan te trekken toen ik ineens zin kreeg om een geintje met mijn vrouw uit te halen die nog steeds onder de luifel zat. Ze wist niet dat ik al op was en kon me ook niet zien omdat de gordijnen van de voortent nog dicht waren. De kinderen lagen nog te slapen en aangezien we toch helemaal alleen in de die hoek stonden trok ik de stoute schoenen aan.
Ik sloop naar de deur van de voortent, en nog steeds poedelnaakt rende ik het veldje op richting dal. En met mijn armen omhoog riep ik "goedemorgen Duitsland" en draaide (voor zover ik dat kan) een pirouetje !
En toen hoorde ik ineens kranten geritsel, ik keek mijn vrouw aan die met haar hand voor haar mond zat. Ik keek voorzichtig naar links en keek recht in de ogen van een wat ouder echtpaar die voor hun caravan zaten, hij met een krant en zij met een puzzelboekje. De "buurman" zei met een onvervalst Fries accent "ook goedemorgen" en de buurvrouw zat met open mond en rode konen te kijken alsof ze water zag branden.
Ik ben daarna net zo snel weer naar binnen gespurt om wat aan te doen. En ben toch maar mijn excuses aan gaan bieden. De buurman vertelde dat ze op doorreis naar Oostenrijk waren en door autopech heel laat aan waren gekomen op de camping. Ik heb nog maar even duidelijk gemaakt dat ik echt niet elke morgen zo'n dansje maak en niet had verwacht dat zij daar stonden.Hierop antwoordde de buurvrouw met een knipoog dat het uitzicht geen straf was geweest. Nou, dan zak je ook even door de grond.
Na twee dagen vertrokken ze weer en stonden we weer een paar dagen alleen. Maar ik heb mezelf iedere morgen netjes aangekleed voor ik de tent uit kwam.
