Op onze eerste reis met een splinternieuwe Fendt Diamant reden we binnendoor van Bled naar Plitvice.
Dat slingert nogal..Prachtig mooi rijden, vond ik. Het hobbelde en slingerde wel behoorlijk, en mijn vrouw werd het spuugzat.
Er werd mij dringend gevraagd om een snelweg of zo op te zoeken. Dat was wel omrijden, maar vooruit maar.
Mijn toenmalige Tom Tom bleef, toen we eenmaal op een goede doorgaande weg richting Zadar zaten, telkens roepen dat ik naar links moest.
Na dat een keer of 4 genegeerd te hebben, toch maar eens een goede kaart van Bernd en Freitag erbij gepakt.
En inderdaad, 1 afslag verder leek een goede binnenweg, die bijna rechtstreeks richting Korana ging, waar ik heen wilde.
Dat ging prima. Mooi geasfalteerd weggetje. Practisch geen verkeer ook. Hier en daar een huisje. Schoot lekker op.
Plotseling hield het asfalt op, en ging over in gravel. Een paar kilometer verder weer ineens asfalt !
So far so good. Plotseling ineens weer gravel. Wel goed te rijden, alleen wat smaller. Geen probleem. Weer een paar kilometer verder hield de gravel ineens op.. het ging over in een zandpad.
Toch maar weer de kaart erbij. Mmm..nog maar een km of 5 als ik doorrij.. 50 km als ik terug ga.
Doorrijden dus. Er liepen bandensporen door het zand, dus het moet kunnen. Het werd wel steeds wat smaller.
Links en rechts van het weggetje stonden ook steeds meer borden met een doodskop en gekruiste beenderen met het opschrift MINES..
Maar de bandensporen gaven mij het vertrouwen dat het weggetje wel geruimd was. Doorgaan dus.
Het werd nog smaller, links en rechts waren bomen en laag struikgewas. Het werd wat smaller dan de caravan breed was.
Nog effe kijken..nog maar 3 km.
Het bleef zo smal. En werd ineens bochtiger, en behoorlijk steil.
Nu had ik het geluk goede terreinbanden op mijn toenmalige RAM te hebben. Geleidelijker werd het nog veel steiler. Ik moest naar 4WD low.. Het ging goed, we kwamen best boven in de eerste/tweede versnelling.
Daar kwam het wegje uit op een kruisende veel bredere zandweg.
Intussen hadden we meer dan 2 uur gedaan over die laatste 3 km.
Nog steeds zaten we in een bos, niemand te zien.
Effe uithijgen op die mooie brede zandweg dus.
Tijd voor een sigaret en een slokje. Pff..
Mijn vrouw zegt: ik moet plassen, en loopt naar achter.
Ik veronderstelde, naar het toilet in de caravan.
Effe later, peuk op, blikje fris op, en draai me om.
Zie ik mijn vrouw het bos uitkomen! Heb zeker een paar minuten niet echt zachtjes tegen haar gepraat...Ook langs dat bredere zandpad stonden overal die doodshoofdborden !
De deur van de caravan zat op slot en ik moest heel nodig...
Aan het eind van het zandpad werd het nog wel iets spannend, het ging wel heel erg steil naar beneden. 30 graden of zo.. Maar aan het eind konden we bijna schuin de doorgaande weg oversteken en we waren op de camping.
Het was zeker weten de kortste weg..
Een klein nadeel was er wel. De caravan moest na de vakantie rondom nieuwe ramen hebben links en rechts, en beide zijkanten opnieuw gespoten en bestickerd worden.
Mijn verzekering was vlgs mij effe niet zo blij..dure grap.
Tom heb ik nooit meer geloofd in Kroatie..
Adria Coral Supreme S 690 SC.
Air top Suspension. Alde ( vloer) verwarming,
De reis is het doel.